Kwalifikacja moralna tego czynu jest poważna, bo jest ona brutalnym wyrazem braku miłości bliźniego. W bójkach dzieci, rodzeństwa, czy kolegów szkolnych należy widzieć małość materii. Nie należy jednak tego lekceważyć, ze względu na możliwość utrwalenia agresywnej postawy.

Zabójstwo

Istotnym grzechem przeciwko życiu jest fakt zabicia go niesłusznie, w jakimkolwiek stadium swojego rozwoju ono się, znajduje. Przyjmuje ono różne określenia: zabójstwo, morderstwo. Może być połączone z okolicznościami obciążającymi, np. premedytacją. Zabicie niewinnego życia ludzkiego, aby było ciężkie, musi być popełnione z intencją i w sposób rozmyślny. Mogą być, bowiem, zabójstwa nieumyślne, spowodowane aktem mniej lub bardziej zawinionym, czy również moralnie neutralne. Ciężkość winy jest ciężkością przyczyny, która spowodowała pośrednio to zabójstwo niechciane; jest to przypadek dużej części śmierci na drogach. Zabójstwo jest, więc najcięższym pogwałceniem prawa, które należy jedynie do Boga, ponieważ zabija istotę ludzką nosiciela godności związanej z każdą osobą ludzką.

Samobójstwo

Problem samobójstwa wchodzi w zakres zabójstwa z takim szczegółem: popełnione przeciwko sobie, tak, że jest negacją instynktu zachowania, mocno zakorzenionego w każdej istocie żyjącej, zakłada ono, przynajmniej powierzchownie, wewnętrzny upadek zdolności umysłowych, w ogólności jako konsekwencja poważnych depresji nerwowych. Jest to, więc problem nie tylko moralny, ale nade wszystko psychologiczny, społeczny, duszpasterski i religijny. Nie wystarczy tylko ukazać, że samobójstwo jest przedmiotowo naganne.

Samobójstwo i samobójca są tajemnicą. Jednakże możemy wskazać na niektóre motywy, które często znajdują się u podstaw tego tragicznego faktu. Są nimi:

• Choroby fizyczne, które sam samobójca i osoby otaczające go może lekceważą, np. rak mózgu, który powoduje zmienność i konfuzyjne stany psychiczne.

• Choroby psychiczne. Depresja, schizofrenia i paranoja, które mogą prowadzić do samobójstwa.

• Poważne trudności życiowe, jak bankructwo, bezrobocie.

• Problemy starości, np. samotność, która towarzyszy temu okresowi życia.

• Stosunek między odmiennymi płciami i trudności na polu życia seksualnego zajmują miejsce ważne wśród motywów samobójczych. Miłość między mężczyzną a kobietą, kiedy jest prawdziwa, emanuje całą osobę kochającą i kochaną. Kiedy kochający nie znajduje żadnej odpowiedzi ze strony osoby kochanej, może czuć się sfrustrowany w takim wymiarze, że będzie, chciał położyć kres swojemu życiu.

Motywy, które prowadzą do samobójstw, wchodzą tym łatwiej w działanie, im bardziej człowiek jest skłonny do niektórych zachowań fundamentalnych. Wspomnieć tu należy o dwóch takich predyspozycjach:

• Brak postawy religijnej. Wiara w Boga i przekonanie, że życie ludzkie posiada sens są ściśle złączone. Z pierwszą istnieje i upada to drugie. Decydująca jest przede wszystkim pewność w istnienie życia wiecznego. Kiedy człowiek nie wierzy już w istnienie życia po śmierci, również życie ziemskie traci swoje autentyczne znaczenie, od momentu, kiedy ono jest w sposób istotny drogą, która prowadzi do życia doskonałego w wieczności.

• Sens pustki doświadczany przez wielu ludzi współcześnie żyjących jest innym czynnikiem, który może przygotować teren do samobójstwa. Przez sens pustki rozumiemy brak wartości i ideałów, które nadają treść życiu.

Jaka jest przedmiotowa moralność samobójstwa? Świat poza chrześcijański w dużej części ocenia samobójstwo inaczej od świata chrześcijańskiego. Jednakże nawet świat poza chrześcijański przesycony silnym pojęciem religijnym życia, jak np. islam, religie hinduskie, potępia samobójstwo.

Aborcja

Jest to rodzaj zabójstwa szczególnie ohydne, ponieważ ofiara jest osobą niewinną bez możliwości obrony. Podczas gdy dzieciobójstwo, zabicie dziecka już narodzonego, wzbudza ogólne potępienie.

Przede wszystkim, konieczność walki ze strony władzy publicznej przeciwko społecznej, pladze aborcji podziemnej, która pozostawiała na zawsze ślad u wielu kobiet. Prawodawca myślał, że należy stawić czoła tej niebezpiecznej sytuacji poprzez regulację tego, co uważał za przegraną.

Poza tymi przypadkami, przerwanie ciąży bezpośrednie jest, więc potępione i musimy zrozumieć naleganie Stolicy Świętej w przypominaniu tego, ponieważ opinia publiczna, która doszła do pewnego rodzaju znieczulenia sumień, jest całkowicie uwarunkowana banalizowaniem tego zalegalizowanego aktu, tak, że nie dostrzega już więcej jego ciężkości. Rolą Kościoła jest budzenie bądź rozbudzeniem na nowo sumień w stosunku do ciężkości zła, które nie jest już postrzegane jako takie, a które rozprzestrzenia się pod ukryciem techniki medycznej i dzięki zarzuceniu mentalności, która w wielu przypadkach uważała dziecko, które powinno się narodzić jako zło do wyeliminowania. Wszystkie zagrożenia życia, o jakich była mowa, usprawiedliwiają te wezwania Kościoła do strzeżenia każdego życia.