Wolność a prawo
Świat otrzymał istnienie, sens i wartość - w akcie stworzenia. Urzeczywistniają się one w historii człowieka jako wolność. Obdarowanie wolnością zawiera w sobie ryzyko złego wyboru, czyli zniweczenia sensu. A te z kolei jest zniweczeniem stworzenia. Akt stworzenia musiał więc nadawać sens także możliwość jego utraty na skutek wolnego wyboru. I w tym znaczeniu odkupienie jest częścią stworzenia.
-
Wolność człowieka i Boże Prawo nie są z sobą sprzeczne, ale przeciwne wzajemnie się do siebie odwołują. PRAWDĘ TĘ MOŻNA UZNAĆ ZA NACZELNE PRZESŁANIE ENCYKLIKI „VERITATIS SPLENDOR"
-
Wolność - Prawda- Sumienie
-
Analiza rozmowy z bogatym młodzieńcem czyli spotkania dwóch osób: Boga i człowieka. (zbliżającego się świadomie lub nie świadomie do Chrystusa. Fascynacja osobą Chrystusa rozbudziła w nim nowe pytania o dobro moralne.)
-
W dziesięciu Słowach Przymierza zawartego między Bogiem a Izraelem i w całym Prawie Bóg pozwala się poznać i rozpoznawać jako ten, który mimo grzechu człowieka pozostaje wzorem moralnego postępowania, zgodnie z własnym wezwaniem: „Bądźcie świętymi bo Ja jestem święty"
-
Aspekt personalistyczny: przeniesienie punktu ciężkości z argumentacji filozoficznej na pojmowanie prawa naturalnego jako prawa osobowego bytu, czyli osoby obdarzonej świadomością i wolnością działania.
-
W encyklice dominuje perspektywa jednostkowa: osoby, podmiotu decyzji moralnych.
-
Nie istnieje moralność bez wolności: człowiek może zwracać się do dobra tylko w sposób wolny. Wolność prawdziwa to szczególny znak obrazu Bożego w człowieku, żeby Stworzyciela szukał z własnej ochoty i Jego się trzymając dobrowolnie dochodził do pełnej doskonałości.
-
Władza decydowania o dobru i złu należy wyłącznie do Boga. Człowiek oczywiście jest wolny od chwili, kiedy może przyjąć Boże Przykazania.
-
W rzeczywistości właśnie przez to przyjęcie prawa moralnego ludzka wolność naprawdę i w pełni się urzeczywistnia. Jeden jest tylko Dobry wie bowiem doskonale co jest dobre dla człowieka i dlatego z miłości doni dobro to mu nakazuje w przykazaniach.
-
Prawo Boże nie umniejsza wolności człowieka, lecz jest jej gwarancją sprzyja jej rozwojowi.
-
Wolność człowieka i Prawo Boże spotykają się i są powołane, aby się wzajemnie przenikać czego wyrazem jest dobrowolne posłuszeństwo wobec Boga oraz bezinteresowna dobroć Boga wobec człowieka.
-
Używanie rozumu czyli wejście człowieka na powrót w siebie samego, celem poznania prawdy o sobie i swoim działaniu, prowadzi nieuchronnie do szukania także kryterium, umożliwiającego mu odróżnianie dobra od zła.
-
Prawo natury jest wspólną wartością całej myślącej ludzkości. Poznając wolę Boga poprzez własne serce, człowiek może pełnić tę wolę i osiągnąć wieczne zbawienie.
-
W dobie obecnej człowiek jest całkowicie podporządkowany naturze, a nawet przez nią determinowany.
-
W człowieku nie ulega zmianie jego natura, wyłaniająca się w świetle rozumu potwierdzona i pogłębiona przez Boże Objawienie.
-
Prawem natury jest to co odkrywa rozum, należący do ludzkiej natury. Przesunięty został punkt ciężkości z ujęcia ontologicznego na poznawcze.
-
Prawo moralne jest samą osobą ludzką, powołaną w akcie stwórczym i po przez ów akt do istnienia i dobrowolnego urzeczywistniania siebie w Chrystusie.
-
Naturalne prawo moralne wyraża i wskazuje cele, uprawienia i obowiązki
-
Cała osoba łącznie z ciałem, zostaje powierzona samej sobie i właśnie w jedności duszy i ciała jest podmiotem własnych aktów moralnych.
-
Wolność - natura - Prawo: tak rozumiane prawo naturalne nie pozostawia miejsca na rozdział między wolnością a naturą.
-
Niezmienność prawa naturalnego polega ono na odwołaniu się do relacji między naturą a kulturą i na dowartościowaniu tej ostatniej, z podkreśleniem jednak, że to natura jest miarą kultury.
-
Przykazania wskazują człowiekowi drogę życia i prowadzą do niego - centralną rolę odgrywa dekalog. Pouczają nas one o prawdziwym człowieczeństwie człowieka.
-
Czyny Jezusa i jego słowa stanowią moralną regułę życia chrześcijańskiego. Jezus sam jest żywym wypełnieniem \prawa. On sam staje się Prawem żywym i osobowym.
-
Wolność człowieka i Boże Prawo nie są z sobą sprzeczne - uczeń Chrystusa wie iż jego powołaniem jest [powołanie do wolności.