Obojętność - stoi w opozycji do gorliwości, którą należy łączyć z miłością. Człowiek jest pasywny, obojętny, odrzuca miłość, nie czyni dobra ani zła. Obojętność może odnosić się do osoby, grupy ludzi, narodu lub wszystkich ludzi(mizantropia). Mizantropia nie jest to nienawiść do wszystkich ludzi tylko obojętność.

Nienawiść - kto kocha widzi w drugiej osobie stworzenie Boga, buduje jedność z ludźmi; kto nienawidzi niszczy jedność uważa wszystko to, co druga osoba posiada za nieszczęście i zarazem przeciwstawia się Bogu. Obojętność wobec braków moralnych drugiej osoby, gniewanie się na kogoś, pragnienie ukarania go za popełnione przez niego zło, nie jest nienawiścią. Nienawiść jest największym grzechem. Potępianie zła bez potępiania człowieka nie jest nienawiścią.

Rodzaje nienawiści:

Nienawiść uwarunkowana - czuje się nienawiść do bliźniego, bo uważa się go za nieszczęście dla siebie.

Nienawiść prosta - czysta, radykalna, ktoś czuje wstręt do bliźniego i życzy mu źle bez wyraźnego powodu. Jest ona przeciwna miłości i życzliwości.

Nienawiść indywidualna i zbiorowa - ma mniejszą intensywność, bo występuje przeciw wspólnocie, chociaż psychoza mas może mieć większy wpływ.

Zazdrość - przeciwstawia się bezinteresownej radości ze szczęścia drugiego. Utożsamia szczęście drugiego z nieszczęściem swoim. Jest chęcią posiadani dobra bliźniego.

Grzechy przeciwko odpowiedzialności za zbawienie bliźniego

Zaniedbania - nie czyni się tego, co można uczynić dla zbawienia innych: modlitwa, przykład, napomnienie. grzeszą wszyscy ci którzy swoim zachowaniem nie objawiają wiary i nie dbają o misje.

Zrealizowane w działaniu: (grzechy uczynione)

• Demoralizacja - uwiedzenie, zewnętrzny czyn, uwodziciel próbuje skłonić drugiego do grzechu. Nawet samo usiłowanie zdemoralizowania jest grzechem. Nie tylko szatan demoralizuje, lecz również ludzie - jego słudzy. Uwiedzenie w sposób demoniczny jest obrazą Boga i utratą zbawienia.

• Zgorszenie - wskazuje na działanie, zaniedbanie, na mowę lub czyn, który może prowadzić do utraty zbawienia. W NT. zgorszenie niosły słowa Jezusa Chrystusa gdyż nie zawsze były zrozumiałe i powodowały czasem przeszkodę. Zgorszenie może być:

• Bezpośrednie „umyślne" (umyślne działanie w sposób gorszący i chęć upadku moralnego tej osoby)

• Pośrednie ( ktoś powoduje zgorszenie, ale nie chce go)

• Rzeczywiste ( zakłada zły czyn albo ten czyn okazuje się zły )

• Otrzymane (nie było motywu zgorszenia, ale ktoś odczytał coś jako zgorszenie): faryzejskie (gorszenie się osób złośliwych, „cwaniaków"), zgorszenie małe (u dzieci)

Zgorszenie wynikające z orędzia chrześcijańskiego i życia w zgodności z tym orędziem jest konieczne (krzyż). Chrześcijaństwo, które nie powoduje takiego zgorszenia, nie jest autentyczne. Zgorszenie moralne spowodowane rzeczywistym czynem grzesznym, należy potępić. Należy unikać zgorszenia czynem, który nie jest zły sam w sobie, ale jest takim pozornie. Należy zwracać uwagę na okoliczności związane z tym czynem. Należy unikać prowokowania zgorszenia małych i faryzejskiego, aby nie utrudniać ludziom zbawienia. W określonych okolicznościach można pozwolić na zgorszenie małych, jeśli nie chce się zaniedbać czynienia dobra. Zgorszenie ma wówczas charakter tylko drugorzędny, uboczny. Kto spowodował bliźniemu szkodę przez zgorszenie, zobowiązany jest do naprawienia szkody. Dotyczy to zgorszenia bezpośredniego i pośredniego.

Współudział w grzechu

• Formalny (uczestnictwo wolnej woli, intencja grzechu). Formalny udział jest niemoralny bo sprawdza chce zła. To grzech przeciwko miłości w stosunku do sprawcy głównego, bo nie przeciwdziała złu.

• Materialny (ogranicza się do czynu samego w sobie) np. aptekarz sprzedaje środki antykoncepcyjne

Współpraca w grzechu ma ciężkość winy, gdy jest formalna. Współpraca materialna nie jest złem. Współudział w grzechu szkodzi drugiej osobie, bo nie powstrzymuje się jej od grzechu, ale zachęca do niego. Może być także grzechem przeciw miłości osób trzecich, gdy się je gorszy. Niemoralny współudział polityczny - gdy popiera się lub jest członkiem partii, która zwalcza Kościół (partie komunistyczne, faszystowskie, masoneria). Uczestnictwo w ruchach, stowarzyszeniach, związkach zawodowych czy partiach, które nie są kościelnymi nie jest zakazane.